Een 'digitale' zijsprong.
Mijn eerste digi-loc was een noorse 'sneeuwschuiver'. Die heb ik aangeschaft om de collectie bolneuzen aan te vullen, maar hij kan niet soepel in het analoge verkeer meedraaien. Dat vroeg teveel aanpassingen aan de loc vanwege de beveiliging.De laatste wagon in alle treinen geeft een baanvak vrij. (zie bloksysteem) en de vast gemonteerde sneeuwschuivers laten geen aanhangwagen(s) toe. Een magneet onder de loc zelf was geen optie vanwege ruimte-gebrek bij de draaistellen.
Los daarvan vond ik toentertijd het mengen van analoog en digitaal materieel op een volledig analoog gestuurd systeem niet echt aantrekkelijk.
Naast een loc met Delta-module was de gele noor jarenlang de enige met digitale een decoder. Nu is dat aantal opgelopen naar zeven. Om de loc's niet in een doos te laten wegkwijnen heb ik het plan opgepakt een digitale display in elkaar te zetten.
Het plan staat nog in de steigers, maar de eerste tekening is klaar.
Dit moet op een lange smalle plank komen van iets meer dan twee meter lengte. Het geheel onder een doorzichtige kap.
Uitvoering geheel in M-rails. Daar is een enorme voorraad van in huis; dus aanschaf van andere rails is daarmee overbodig. Bovendien hoeft het geheel niet 'betrouwbaar' digitaal te functioneren. Het zal uitkomen op het af en toe rangeren van een loc; of ze onderling van plaats laten wisselen.
Aansturing van de loc's met een Märklin Mobile-station.
Het wordt in stappen opgebouwd. De start was oorsronkelijk bedacht met zes kopsporen.
Nu er inmiddels meer loc's met een decoder bij zijn gekomen moet de daarvoor benodigde uitbreiding er ook komen. Dit empacement heeft gelukkig wat speelruimte.